Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje, op mijn leven, gedachten enzovoort.

24 november 2005

My head is spinning

Situatieschets: we schrijven dinsdag jongstleden. Papa belt, zoals elke dag, dat hij op't werk vertrekt. Maandag had hij er 20 minuten over gedaan, dus mama zet het eten direct op, en gaat intussen TV kijken. Papa komt thuis, roept mij voor het eten. Ik trek de deur van mijn kamer open en een verbrande lucht komt mij tegemoet gewalmd. Mama zet het eten op tafel, papa neemt een hap, roept luid dat het niet te eten is. Ik neem een hap, trek een vies gezicht en schuif mijn bord weg. Mama eet rustig verder. Papa wordt slecht gezind, en zegt dat hij dat niet opeet. Mama roept terug dat hij dan maar naar't frituur moet gaan want dat er niks anders is. Papa stormt naar de keuken en eet brood en beleg. Het is zijn schuld toch niet dat het eten is aangebrand omdat mama per se naar haar tv-programma wilde kijken zeker!

Om maar even te illustreren hoe mijn vader geen nieuwe man is :) Vader=kostwinner, werkt hard voor het onderhoud van zijn gezin, en als hij thuis komt moet er dan ook maar (lekker) eten op tafel staan!
Ach ja.

Gisteren naar EV geweest, moest activiteit geven: Waagstuk. Het was plezant, precies toch niet zo heel moeilijk, dus al bij al geslaagd. Alleen was ik tijdens de activiteit ontzettend duizelig geworden. Had koppijn gekregen en voelde dat ik af en toe echt wel wegdraaide. Naar 't praatcafé gewandeld met Bob en Tim, watertje gedronken, niks gebeterd. Papa gesmst om te vragen hoe laat zij de tram naar huis gingen nemen, maar ze zaten op een concert dus geen antwoord. Uiteindelijk heeft Ben aangeboden om met me mee naar huis te wandelen, 'k zag mezelf echt al flauwvallen op weg naar huis en vervolgens 3u in de regen liggen. Uiteindelijk niet flauwgevallen, in bed gekropen, in slaap gevallen. Na een uurtje wakker gemaakt door ongeruste ouders maar vrijwel onmiddellijk weer in slaap gevallen.
Deze ochtend wakker gemaakt voor school, maar draaide nog altijd, dus maar besloten om thuis te blijven.
In de namiddag is het dan uiteindelijk toch zo goed als weggegaan, dus morgen kan ik naar school. Van mijn oren gaan maken dat ik huisartsenstage moet gaan doen in Zandvliet. Ik ben fucking 2 uur onderweg naar Zandvliet. Vind ik dus niet grappig. NIET grappig!

Voor de rest heb ik eens met Tim gepraat. 'k Had mij eigenlijk voorgenomen om er hier niks over te zetten voor ik er met Bob had over gepraat, maar enfin. Ik wil écht graag voor Kleine Kern gaan dit jaar. En ik weet dat ik dat écht niet kan combineren met school en coördinatie. School laten vallen is geen optie, dus ben ik bang dat coördinatie zal moeten sneuvelen. Tenslotte ben ik momenteel maar ad interim co, en is het uiteindelijk wel de bedoeling zo snel mogelijk iemand anders te vinden. Er is een kandidaat, en ik ga diens kandidatuur dan ook met hand en tand verdedigen. Niet omdat ik er per se vanaf wil, maar omdat ik ervan overtuigd ben dat het een goeie co zal zijn.
Ach, uiteindelijk hangt mijn kandidatuur voor KK nog van een heel aantal dingen af. Hoe enthousiast ze mij kunnen maken, wie er zich nog kandidaat stelt, etc. Maar ik wil het echt heel graag doen. Ooit. En ooit... da's met mijn toekomstig beroepsleven dit jaar of volgend jaar.

We zien wel weer zeker?

posted by Karolien @ 21:36