Konijnen krijgen korting

Postkampweekendcoma

Het kampweekend is voorbij. Gedaan. Maar nu begint het pas! De kampploegen samenstellen, nog extra mensen zoeken, teambuildings doen, kamp inkleden, activiteiten voorbereiden etc. Nog heel veel werk, maar ik heb er zin in!

Nog meer dan eerst. Ondanks stress wegens weinig voorbereidingstijd hebben we zeker een goed kampweekend neergezet, dat is ons ook verteld door de deelnemers, zowel nieuwelingen als oude(re) rotten. Fijn zo!
De knoop die al een tijdje in mijn maag zat of de baksteen die erop lag is er na het weekend eindelijk uit. Zaterdagavond was voor het co-trio de kogel door de kerk, en zondag waren het niet alleen meer woorden maar ook daden. Of de manier waarop de goede was, is voor discussie vatbaar, in elk geval leek het ons de beste manier, en moest het toch sowieso gebeuren. De kampkern gaat voortaan weer met 5 door het leven.

Naar aanleiding van het vele kampwerk was ik al beginnen nadenken over een ander engagement: dat bij het A-team. Aangezien zij zich ook vragen stelden over dat engagement heb ik besloten er ook effectief mee te stoppen, en misschien was mijn manier van communiceren alles behalve goed, die van hen was dat evenmin. Enfin, een woeste ondervoorzitter is het resultaat. Ik wil het best uitpraten, en ik geef gerust toe dat het niet lief en diplomatisch en feedbackerig was van mij, die mail. Maar ik had er wel een reden voor, en ik vind dat zij die reden toch wel zou mogen begrijpen. Niet mijn reactie goedpraten, wel er begrip voor kunnen opbrengen.

Enfin, ik voel me momenteel nogal vreemd. Ben nog half in coma na het weekend, en die situatie maakt me niet bepaald happy, aangezien ik nog met haar zal moeten samenwerken in de RVB. Ach ja, life goes on. En zo ook met het kamp, het werk dringt zich alweer op, had ik iets gezegd van na't weekend wat rust? Wishful thinking it was, young padawan :)

posted by Karolien @ 09:22