Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje, op mijn leven, gedachten enzovoort.

14 december 2011

Dear dear...

Life does go on, that's for sure...

Toen ik gisteren wat opzoekwerk aan het doen was en naarstig blogs aan het plakken was in mijn reader, begon het plotseling toch te kriebelen om zelf terug te schrijven.
Vroeger vond ik dat altijd leuk, en sommige mensen vonden het zelfs de moeite om te komen lezen, stoer!

Intussen is het al meer dan drie jaar geleden dat ik hier nog iets schreef, en man, wat is er in die tijd veel veranderd! Ik heb uiteindelijk toch een keuze kunnen maken voor mijn specialisatie waar ik (meestal) blij mee ben, ik ben getrouwd, heb een fantastische dag gehad en een zalige huwelijksreis in Florida.
Ik ben nog steeds very happy (intussen al 6 jaar and counting!) met mijn vrouw, al moet ik er nog steeds aan denken dat ik vrouw zeg en niet vriendin :) En ik heb sinds dit jaar eindelijk weer wat tijd om te ademen. Twee jaar Stuif was genoeg. Ik had het wel gehad. 1/5 van wacht, tot 22u in dat hellhole zitten wachten op patiënten die niet kwamen, of juist in overvloed, of pas 10 minuten voor je weg mocht, en dan nog in overvloed.
Nu veel rustiger, enkel consultatie in UZA, maar af en toe is het hier toch wat te saai voor mij. Er zijn gelukkig nog altijd mensen die mij echt raken, die ik verdorie wil helpen en dan is het super om na een aantal consultaties en probeersels om de goeie medicatie te vinden te merken dat het ein-de-lijk beter gaat. Daarvoor doe je het. Ik toch in elk geval.
Maar er zijn er ook die ik liever kwijt dan rijk ben, die duidelijk niet mijn doelpubliek zullen zijn als ik het voor het zeggen heb. En nee, dat zijn dan niet de antisocialen, de "moeilijke gevallen" maar vooral zij die helemaal in hun ziek zijn kruipen. Af en toe krijg ik er de boebelen van, als er weer eens 12 zijn gepasseerd op een week tijd heb ik het ferm gehad!
Maar goed, we blijven positief en zijn wreed gelukkig dat het aantal wachten hier ontzettend veel draaglijker is (1/7 nu we samen zijn met Duffel) en vooral ook grotendeels van thuis uit kan gebeuren. Jeej.

Meer ademruimte dus!

Maar ik zou ik niet zijn als ik die niet had ingevuld met een nieuwe hobby :) Huismus als ik ben heb ik me meteen ook een bijpassende hobby gezocht, en ben ik eindelijk begonnen aan die naaicursus die al jaaaaaren op mijn verlanglijstje staat. Ik heb mezelf intussen al enigszins gecorrigeerd en besloten dat ik toch vooral leuke dingetjes wil maken en niet meteen kleren etc, maar toch. Het is leuk! Alleen zijn al die mooie, schattige stofjes altijd wreed verleidelijk, heb ik te weinig tijd om er ook echt iets mee te doen terwijl ze toch ook niet echt goedkoop zijn...
Moet dus dringend meer achter mijn naaimachien kruipen buiten de naailes, maar dat zal vast wel beter gaan eens ik mijn oh zo cool eigen naaimachien heb ipv dat van de schoonma. yay!

Verder vullen we onze tijd ook nog naarstig met verbouwingen, al komt er nu toch eindelijk een (voorlopig) einde in zicht. De vloer in badkamer en keuken is na lang uitstellen gelegd geraakt, en achteraf veel spijt dat we het zolang hebben uitgesteld, en de helft van de onderkasten van de keuken staat inmiddels in elkaar. Binnenkort de andere helft, dan het werkblad halen en laten verzagen, en dan is er eindelijk weer een keuken. Wooooohooooow! Ik zweer het, ik kom daarna drie weken niet meer uit de keuken, eindelijk nog eens koken! Op een goei gasvuur! In een goeie oven! Kom dus allemaal maar eens eten zodat mijn culinaire experimenten ook een goed doel hebben en niet allemaal richting GFT-bak moeten omdat ik wéér voor 10 gekookt heb ipv voor 2...
En als de schone broer dan binnenkort ook nog de tegels in de badkamer komt afmaken, is die ook al bijna klaar. Fantastisch gewoon. Dan enkel nog plafondje en muurtjes in de voorste kamer, maar we weten nu hoe het moet dus dat zal wel meevallen, en dan stoppen we er eventjes mee, met al dat verbouwen. Onze bankrekening zal blij zijn.
Hoewel, dan hebben we zoveel extra ruimte in ons huis plotseling, dan moeten we die toch opvullen zeker? (dixit mijn madam)

The never ending story zeker?