op een dag vind je de job van je leven...
... en dan ben je weg, en gelukkig, en helemaal uit de twijfels.
Als dan ook nog blijkt dat er zoveel plaatsen zijn en je je dus helemaal geen zorgen moet maken over de specialisatiemogelijkheden, kan je op je twee oren slapen.
Maar dan... ben je bijna halverwege je co-schap, en duikt de twijfel weer op. Is dit wel echt wat je wil? Zou de volwassenpsychiatrie toch niet meer je ding zijn? Wat doen die mensen eigenlijk een hele dag? Jij zit daar wel, in dat staflokaal, te wachten tot de tijd voorbij gegaan is, maar zij werken, maar wat voor werk?
Vragen, twijfels, onzekerheid.
Ik weet het niet meer.
En onze unief blijkt de enige waar 1. de co-schappen zo belachelijk kort zijn, op een maand kan je je niet inwerken, zeker niet in deze branche, als die kids elke 2 weken of elke maand iemand anders zien passeren worden ze (nog meer) knetter. (ter vergelijking: in Gent zijn het co-schappen van 9 weken elk!) en 2. de 2 psychiatrische disciplines niet gecombineerd mogen worden.
Bah.
posted by Karolien @ 22:26
1 Comments:
Eeuwige twijfel... Al die jaren bezig en nog weten we het niet....Haha.
Maar je moet er maar van uitgaan dat de voorlopige keuze de juiste is. Als het niet zo is, kan je nog steeds je mening herzien, dat bespaart veel gepieker op voorhand.
Souad
Een reactie posten
<< Home