Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje, op mijn leven, gedachten enzovoort.

03 oktober 2005

De ideale vrouw, een specialleke voor Cats en afscheid van coördinatie

Gisteren zat ik er na de stuurgroep en verkiezingen (waarover verderop meer) over na te denken op weg naar huis. Wat zijn zoal de eigenschappen van mijn ideale vrouw?
Het eerste dat in me opkwam was: ze heeft een woonst in de buurt van mijn school, maar laat het duidelijk zijn, hoewel zeer handig, is het zeker geen vereiste. Maar't zou wel tof zijn als ze een plek had waar ik af en toe kon blijven slapen, af en toe eens weg van thuis enzo.
Voor de rest kwam ik eigenlijk alleen maar met een hoop cliché's. Ze moet lief zijn, onnozel doen, maar ook serieus op z'n tijd, gevoel voor humor, volwassen zijn op de juiste punten, en kinderlijk op andere, ze wil kinderen, maar nog niet meteen, en trouwen vind ze romantisch en ze moet begrijpen hoe veel en hoe graag ik bezig ben met het vrijwilligerswerk dat ik doe, en dat ik niet altijd even vaak thuis ga zijn en tijd zal hebben en ohja, ze moet ook nog bestaan en mij graag zien :)
't Zal dus ni voor direct zijn :D
Het heel erg foute aan die beschrijving is dat ze zo goed als volledig overeen komt met de ex nr1 over wie sprake in de blog hieronder. Zeker nu ze gaat verhuizen. Damn it!
Maar goed, ik weet ook wel dat ex nr1 minpunten heeft, een paar hele grote zelfs, maar om één of andere reden vergeet ik die af en toe. 't Zal wel menselijk zijn zeker? Tenslotte betrapte ik mezelf in het begin van de relatie al op gedachten als "met haar wil ik trouwen." Jaja, naïef, ik weet het wel.

En nu, speciaal voor Cats: Puss!!!! *kuch*

Gisteren was het dus stuurgroep en verkiezing. Het was mijn laatste stuurgroep die ik voorzat, aangezien ik mezelf geen kandidaat meer stelde voor coördinatie. Na een variapuntje from hell vond ik dat ook helemaal niet zo erg, maar nu...
Ik heb alle vertrouwen in de ploeg die er nu aan begint, het grootste deel ervan heeft zich vorig jaar al meer dan bewezen, maar ik ga het missen.
Ohja, er waren zeker momenten dat ik EV heb vervloekt uit de grond van mijn hart, en zelfs één moment dat ik eraan dacht om er ogenblikkelijk mee op te houden, en geen enkel greintje gezond verstand in mij dacht eraan om nog een jaar verder te doen, en toch. Ik zal het missen om beslissingen te nemen, om te werken aan een hoger doel, voor de vereniging die voor mij ontzettend veel betekend heeft en nog steeds betekent, zij het op een andere manier.
EV was het voorbije jaar een beetje mijn kindje geworden, en het doet pijn om de verantwoordelijkheid af te geven, om mijn kindje uit handen te geven. Kijk eens aan, ik ben nu al volledig emo, na één jaartje co, wat moet dat dan niet met Kenneth geweest zijn, na 3 jaar :)
De stemming voor coördinatie was dan ook zowat de moeilijkste die ik al geweten heb. Ik wist zeker dat ik Bob als co wilde, maar tussen Colin en Cathy kon ik echt niet kiezen. Ik weet dat beide combinaties zouden werken, dat ze het er allebei goed vanaf zouden brengen, en ik vind hen allebei sympathieke en fijne mensen, die allebei hun positieve en negatieve kantjes hebben, maar die hebben Bob en ik ook :)
Uiteindelijk heb ik dan maar de knoop doorgehakt, en of ik de juiste keuze gemaakt heb zal wel blijken. Tenslotte ga ik niet weg bij EV, ik plan om in de RVB te gaan, en mezelf kennende zal ik het toch wel niet kunnen laten om dingen te doen. Groot voordeel: ik zal weer rustige praatcafé-avondjes hebben: jeej!

De grootste reden waarom ik stop met coördinatie (sorry, gestopt ben) is immers niet omdat ik geen vrijwilligerswerk meer wil doen, wel dat ik ander werk wil doen. Ik heb EV nu wel een klein beetje gezien, RVB lijkt me nog wel wat om uit te bollen, en in de twee jaar die ik nog heb voor vrijwilligerswerk, wil ik graag een beetje andere horizonten gaan verkennen.

Het Holebikamp zegt me bijvoorbeeld wel iets, al wéét ik dat daar ook veel tijd in kruipt, en dat ik net als dit jaar het contact met de deelnemers zou missen als KK'er. Maar ach, zover zijn we nog niet!

In elk geval ga ik het missen, en als er een officieel dankjewel komt weet ik zeker dat ik mijn tranen zal moeten bedwingen. Want ja! Achter die stoere lesbo zit een damn watje, verdorie!

4 Comments:

At 19:13, Blogger Spruit said...

Je bent alvast meer dan welkom in de RvB. Niet alleen omdat we nu een soort excuus-truus (pardonnez le mot) nodig hebben, maar ook omdat volgens mij de RvB tjokvol ervaren mensen moet zitten. Die van het soort die weten op welke manier ze de werking kunnen helpen zonder in de weg te lopen.

En een officieel bedankje? Reken er maar niet te hard op. Ik denk maar terug aan het afscheid van de vorige RvB... ;-)

 
At 21:42, Anonymous Anoniem said...

Ik zal u wel zo'n beetje missen zo :p Maar we moeten weer verder, laten we hopen dat we op een vrolijker noot beginnen dan we geëindigd zijn en dat varia punten varia blijven :p

A hug to my almost former coco

 
At 23:00, Blogger Karolien said...

Ik stel alvast de hoge si voor, als die van zichzelf niet vrolijk is, kan het nog grappig worden als mensen proberen eraan te geraken!

en ik ga u ook missen schat!

 
At 23:18, Anonymous Anoniem said...

Myes, the Lorrish will miss you too as a co.
But more time for huggins' :)

 

Een reactie posten

<< Home