Life goes on
Ook 15 jaar EV is intussen gevierd, 't was fijn om in't praatcafé nog eens zoveel bekende gezichten te zien. Leuk om bij te praten.
Minder leuk om te merken dat sommige mensen me blijkbaar gigantisch kwalijk nemen dat ik tijdens mijn stagejaar weinig tot geen tijd had. Ik dacht dat het met die mensen wel overkomelijk zou zijn, misschien was ik mis.
Woensdag naar informele gespreksavond inclusief etentje geweest in Duffel, over de opleiding psychiatrie. Hoe meer info ik krijg, hoe meer ik twijfel. Gebabbeld met Stien, en zij ziet me meer in de volwassenpsychiatrie, maar ik ben bang om de ontwikkelingsgerichte dingen te missen, en de spelkamers vind ik zo leuk. Maar volwassenpsychiatrie is ook leuk, interessant, misschien ook meer verscheiden.
Ik ben er alleen maar min of meer zeker van dat ik graag één of meerdere jaren onderzoek wil doen. Misschien wel doctoreren. Maar als je gaat doctoreren wordt er van je verwacht dat ze je kunnen inschakelen in het onderwijs. En één van de redenen waarom ik geen godsdienstwetenschappen wilde doen is dat ik geen les wilde geven. Ik geloof dat ik hier ooit schreef dat ik een slechte leerkracht zou zijn. Een ex cathedra leerkracht. Bah. Zo één waarvan iedereen denkt dat ze een vakidioot is en stiekem in slaap valt. Zo één die ik niet zou willen worden.
Maar dus wel onderzoek. Bij Capri, graag. Capri heeft interessante onderzoekslijnen.
Maar welke opleiding? Weet ik niet. Sowieso wil ik, welke kant ik uiteindelijk ook kies, een jaar van elk in de eerste twee jaar opleiding. En dan daarna een jaar onderzoek (maar lukt dat dan wel, met kindjes en al?) als ik besloten heb of ik al dan niet de goeie keuze heb gemaakt.
Alles is zo onduidelijk, zo onzeker, ik wou dat ik wist wat ik wilde. Dat ik alles wat ik misschien wilde kon uitproberen. Maar Stien zei dat ik dan nog altijd niet zou weten wat ik wil. En ik denk dat ze stiekem wel gelijk heeft. Dat ik een geboren twijfelaar ben. Dat ik bang ben voor Grote Keuzes.
Grote Keuzes als carrière, samenwonen, trouwen, trouwfeest. Maar alleen over dat eerste zit ik zo te dubben. Al is dat op zich nog vele malen meer omkeerbaar dan de rest. Daaruit zal ik dan maar besluiten dat ik behoorlijk zeker ben van mijn liefjes-keuze. Hoe vreemd het ook is dat we al bijna 3 jaar samen zijn. Dat ik 3 jaar geleden samen met Bob stond te roken op Tim z'n binnenkoer, dat ik stond te klagen over mijn onduidelijke gevoelens en wat ik ermee aanmoest, en Bob toen heel droog zei dat ik een maand later zou komen vertellen dat ik ermee samen was. Ik geloofde hem ni, vond dat belachelijk, en kijk, over een paar maanden wonen we samen, met katten en al. Het model-lesbokoppel. Zeker als ik de lijn van niet buiten komen die vorig jaar mijn leven is binnen geslopen blijf doortrekken, maar da's niet het plan, gelukkig.
Vrijdag nog eens uitgeweest. 't Was extreem lang geleden, en't deed wel goed, al zijn we niet lang gebleven en heeft het desondanks belachelijk veel geld gekost. Een colake voor 2,5 euro, daar gaan we dus ni elke week uit! 't Heeft mij in elk geval doen beseffen dat het deugd kan doen om uit te gaan, en ik kijk nu nog meer uit naar de feestweek en de bijhorende TD's enzo.
Ssssspannend, hè Wim?! :P
En Souad, je hebt gelijk, en ik weet dat je gelijk hebt, maar toch lijkt het allemaal zo belangrijk...
posted by Karolien @ 20:09
2 comments
