Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje, op mijn leven, gedachten enzovoort.

20 juli 2014

Clichés met bestaansreden

Waarschijnlijk zijn dat de meeste clichés, daarom zijn het nu eenmaal clichés.

Maar goed, de tijd vliegt. Bijna een jaar geleden is het al dat ons Klein K'nijn de zwaartekracht niet kon verslaan en haar entrée maakte in deze wereld door een onzachte kennismaking met een spiegel. Het eerste dat ik toen aan haar opmerkte was dat ze mijn neus had (ik geloof dat ik iets zei als: oh, sorry schatje, je hebt mijn neus, nu vind ik dat ze er beeldig mee staat!) en even later hoe groot haar handen en voeten waren.
Ze bleek een natuurtalent wat borstvoeding drinken betreft, en doet dat ook nu nog graag en vaak. De houdingen variëren nu van bij mama op schoot tot staand op de grond of half op haar hoofd in een acrobatische houding waar ze bij cirque du soleil nog veel van kunnen leren.
Ze is overal graag bij en wil altijd alles gezien hebben, wat leidde tot grote frustraties toen haar lijfje nog niet mee wilde, maar ook tot snel kruipen en intussen ook helemaal alleen stappen.

Time flies when you're having fun is dus een huizenhoog cliché met veel te veel waarheid in naar mijn goesting.
Kinderen veranderen alles, is er nog zo één. Al bedoel ik dat niet op de manier waarop veel mensen het met een waarschuwende toon zeiden toen ik nog zwanger was. Klein K'nijn heeft alles veranderd, we doen nu nog weinig dingen met ons twee, en bijna alles met ons drie, maar dat is meer een verrijking dan een last. Ze heeft me van bij het begin bijna doen overlopen van liefde die soms zo ontzettend overweldigend en overspoelend kan zijn. Ze heeft mijn kijk op de dingen ook veranderd, sommige dingen zijn zo compleet irrelevant geworden, andere dan weer heel belangrijk.
Een leuke dag uit draait nu vooral rond klein K'nijn, en haar glimlach en/of schaterlach zijn goud waard, en maken je dag goed. Zelfs al maakte haar gezeur de nacht voordien tot een hel. Ik hoop vurig dat het schattige er de komende tijd toch een beetje afgaat, of boos worden is gedoemd tot mislukken.

Clichés die niet kloppen zijn er ook, met hopen. Op veel van onze plannen-voor-opvoedingsprincipes (gaande van wasbare luiers tot lang borstvoeding tot leven op het ritme van ons kind) kregen we eindeloos de repliek dat we zouden veranderen eens Klein K'nijn er was. Mis poes. We hebben wasbaar geluierd tot 5,5 maand, sindsdien doen we aan bzc en gaat de juffrouw op het potje, met wisselend, maar overwegend groot succes. Borstvoeding is nog steeds een belangrijke brandstof voor de K'nijntjesmotor, en dat zal ook nog minstens een jaar zo blijven, langer zolang we dat alledrie fijn vinden. Samen slapen vinden we handig en plezant, en ook daar: blijven we doen zolang iedereen dat fijn vindt. Er zijn nu zelfs plannen voor een familiebed met genoeg plek voor iedereen!

Tot slot een cliché dat ook klopt: trotse mama's kunnen alleen nog over hun kroost praten ;)

posted by Karolien @ 22:37