Konijnen krijgen korting

Wees gegroet!

En, anders dan "den Bram" in thuis ken ik het vervolg van dat gebed nog wel (het is er dan ook ingedreund op de kleuter- en lagere school en het zijn bij ons in de familie nogal Maria-fans) maar ik zal het u besparen.
't Is precies wel weer al efkes geleden dat ik hier nog eens iets neergepend heb. Oeps. Mijn leven is er precies tussen gekomen. En ook wel wat geblog op zappybaby. Dingen over proberen zwanger worden post je nu ook niet overal, zeker als er bepaalde mensen (*kuch* ouders *kuch*) helemaal niet op de hoogte zijn, of dienen te zijn van die pogingen en al.
Enfin, intussen zijn we enige tijd verder, zit er een derde konijn in de broedstoof te wachten tot het augustus is om ter wereld te komen en zijn/haar toekomstige wederhelft te leren kennen, en verzocht mijn vrouw mij om nog eens te bloggen.
Bij deze dus.
Ja! Onze zoon/dochter is nog maar half af en 't kind is al uitgehuwelijkt. Ik ben er echter zeker van dat hij/zij daar blij om gaat zijn, want de toekomstige wederhelft van onze Joffrie (werktitel) is de knapste kerel van Hoboken en omstreken. De gouden glimlach is niks tegen zijne smile, en als onze Joffrie een Joffrien blijkt te zijn heeft ze geluk, want't schijnt ook een borstenliefhebber te zijn. Ha! En dan heb ik het nog niet over de schoonouders die ons kind gaat krijgen, ik zeg het, de Joffrie is met zijn/haar gat in de boter gevallen.
't Is en blijft toch wel speciaal, zo'n baby in de buik. Ik denk dat ik nu, 23,5 week ver, nog altijd niet helemaal besef dat ik écht zwanger ben, en dat daar in augustus echt een kind gaat uitkomen dat in maatje 50 past. (we blijven optimistisch!) Vreemd, echt heel, heel vreemd.
We hebben er zoveel maanden naar uitgekeken, verdriet gehad omdat dat tweede streepje op die vervloekte kruidvat-testjes er maar niet kwam, en toen het dan zover was (op 3 december! wat een fijn verjaardagscadeau van Sinterklaas die wat te vroeg kwam) leek het zo onwerkelijk. Elke keer als ik dat hartje hoor kloppen verbaast het mij weer, dat ik eigenlijk een mensenfabriek ben, dat daar een compleet, afgewerkt kind gaat inzitten, en dat ik dat er ook ga uitgooien. Of het kind kruipt er zelf met het grootste gemak uit, dat wil ik misschien ook wel graag geloven.
Bizar fenomeen, zo'n zoogdierenzwangerschap.
Vragen brengt dat ook wel met zich mee, zo'n baby in spe. Zoals: wat heeft zo'n kind nu eigenlijk allemaal nodig? Zo'n relax, moet dat? En wat voor eetstoel zou nu gemakkelijk zijn? Wat voor eten willen we dat kind eigenlijk geven? Hoe gaan we da noemen? (Niet meer Joffrie, van zodra het zelfstandig ademt, laat dat duidelijk zijn) En waar gaat dat slapen? Wie wordt peter/meter? Enfin, fundamentele vraagstukken waar zelfs de grootste filosoof al eens diep moet over nadenken. Maar ook triviale dingen, zoals wanneer leg je nu zo'n geboortelijst, en wat moet daar allemaal op, en wanneer begin je aan de suikerbonen en de geboortekaartjes?
Ze zijn besteld, trouwens, die geboortekaartjes, en de lijst wordt volgende week gelegd, al weten we nog niet wat er allemaal op moet, maar vooral wat er allemaal niet op moet. En de suikerbonen zijn ook al voorbij het test-stadium. En nu ik er over nadenk is het toch wat vreemd dat die drie dozen nog semi-onaangeroerd op ons aanrecht staan na drie weken. In ons vroeger universum waren die al lang verorberd geweest!
 Zotjes, dat zo'n kind al een ander universum creëert voor het geboren is. Eéntje waar mama 1 stof koopt om een assorti tenue te maken voor mama 2 en kind 1. Eéntje waarin ik mij al adventskrans-drama's voorstel tussen kind 1, 2, 3 tot en met 12 :D Want er zijn maar 4 weken en in totaal dus maar 4+3+2+1 kaarsen aan te doen en uit te blazen, dus dat geeft problemen.
Ahum. Neen, mijn chaotische aard is nog niet veranderd, in tegendeel nog erger geworden nu mijn harde schijf stilaan finaal is gecrasht. Neen, zwangerschapsdementie is geen fabeltje.
Adios, tot de volgende!

Labels: baby, Joffrie, relatie, Stien, zij

posted by Karolien @ 17:08