Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje, op mijn leven, gedachten enzovoort.

01 september 2015

Brief aan Babs

Lieve Babs,

Twee jaar ben je nu, en het is bijna drie jaar geleden dat jij (of toch de helft van wat even later jij zou zijn) uit mijn buik geplukt werd door dokter D. Ik had drie jaar geleden niet kunnen denken wat een fantastische reis dit al geworden is.

Jij maakte mij mama. De rol van mijn leven. Heerlijk vind ik het. Maar ook verdomd moeilijk. Je houdt me een spiegel voor, je bent zo puur en eerlijk nog.
 
Je maakt me gek soms, als je naar me kijkt met fonkelende oogjes terwijl je iets doet waarvan je weet dat het niet mag. Vaak betekent dat dat je moe bent, niet uitgeslapen. Je wilde snel uit bed om aan de dag te beginnen, of wilde niks missen en daarom geen middagdutje doen.
Het breekt mijn hart als je gezicht plots omslaat van deugniet naar droevig, als ik je vertel dat je gedrag me boos maakt. Dan maken we het even later weer goed met een knuffel, dat kan je zo goed, warme knuffels geven.
Even later ben je weer vergeten wat niet mocht en waarom, maar dat mag, je bent een peuter (ook al blijf ik daar niet altijd even rustig onder).
 
Lieve schat, ik hou ontzettend veel van je. Ik ben vandaag voor het eerst weer aan het werk sinds de geboorte van je broer, en ik mis jullie verschrikkelijk.
 
Dankjewel dat jij er bent, dankjewel dat jij ervoor hebt gezorgd dat we onze intuïtie hebben gevolgd om je "op te voeden", en niet de regeltjes die ooit eens werden opgesteld om vooral het belang van ouders te dienen.
Dat heeft ervoor gezorgd dat we gelijkgezinden gingen opzoeken, dat we nieuwe vrienden maakten. Vrienden met het hart op de juiste plaats en hun verstand dat daar soms achteraan huppelt. Zo hoort het, denk je niet?
Vrienden die eerlijk zijn over hun liefde en plezier, maar ook over moeilijke momenten, over hun verdriet en angst. Vrienden waardoor we ons niet gefaald voelen als de inhoud van de kast weer eens over de keukenvloer verspreid ligt, of als we weer veel ruzie maken met elkaar omdat we elkaars behoeften even niet begrijpen.
Vrienden die zichzelf zijn, en waar wij onszelf kunnen zijn.


Lieve Babs, je geeft ons jezelf, maar nog zoveel meer. Dankjewel.

posted by Karolien @ 14:12