Wat kan een vanvoor-in-de-dertiger, braafjes getrouwd met twee kinders, nu voor belangrijks te melden hebben, vraag je je misschien af.
Terecht, de kans is klein dat deze weblog het
wereldnieuws zal halen. Als je op zoek bent naar scoops en nieuwtjes, moet ik je dan ook teleurstellen. Het enige dat ik hier te bieden heb is een venstertje,
op mijn leven, gedachten enzovoort.
Eén
Hehe, na lang sukkelen met veiligheidscertificaten en beveiligingsprotocollen en weet ik wat nog allemaal ben ik er dan toch in geslaagd mezelf draadloze internettoegang te verschaffen via het netwerk van de unief. Fjieuw! Niet echt een goed plan om van hun bandbreedte gebruik te maken voor het downloaden van allerlei illegaals, alle trafiek wordt nl gelogd op gebruikersnaam, en't is niet zo'n slim idee om nu geschorst te worden omdat ik een film heb gedownload :D
'k Zit nu al een paar dagen in de bib te studeren ipv in de les te zitten, meestal (en zeker bij deze lesgever) mezelf stierlijk te vervelen, en het gaat wel redelijk vooruit eigenlijk. Dan krijg ik misschien wat minder last van het vreselijke "aaaaargh ik moet iets gaan doen of ik overleef de examens niet!", wie weet...
Het examenrooster is overigens gisteren in mijn mailbox gevallen, en het beloven zware tijden te worden. Een week tijd voor een openboekexamen, gevolgd door vier dagen voor een onevenredig zwaar vak. (Onevenredig met het aantal studiepunten en het aantal contacturen; nl een volledig handboek van ca 400blz (A4formaat) te kennen voor een vak dat we maar een week lang hebben gekregen.) Ach ja, we zullen ons er wel doorheen slaan zeker, dat is tenslotte al 4 jaar lang gelukt, en daarenboven is dit het laatste jaar dat ik met kerst examens heb, hoera!
Vergis je niet (zoals mijn ma) en denk niet dat ik dan in de kerstvakantie vrij ben, stage loopt gewoon door, dus nog steeds geen kerstmis vieren op een tropisch eiland :)
Enfin, daar wilde ik het allemaal niet over hebben eigenlijk, er zijn belangrijker zaken! Vandaag ben ik namelijk een jaar samen met mijn fantastische madam :)
Best wel een vreemd gevoel, het voelt helemaal niet zo lang als het klinkt, wel lang, maar niet "een jaar" want een jaar klinkt zo extreem lang :) Belangrijkste is dat het nog steeds goed voelt, niet waar?
Geen van ons twee had een jaar geleden gedacht dat we vandaag nog samen zouden zijn, maar ondertussen dromen we af en toe al eens weg met toekomstplannen enzo, heerlijk :)
Intussen is het weer tijd om mijn cursus verloskunde (babytjes!) opnieuw te lijf te gaan met mijn onvolprezen gele fluo-stift! Ciao ciao!
Labels: examens, pc, Stien
Ernie Kietel Me Extreme
Een vroeg verjaardagscadeau, hilariteit alom aan de ontbijttafel deze ochtend :)
Excuses voor het soms misselijkmakende filmwerk, maar Ernie is nogal beweeglijk :)Het geluid loopt ook een beetje achter op het beeld, blijkbaar...
Filmpje
Labels: verjaardag
K'nijn is blij!
Hoera! K'nijn is blij :) En dat ondanks het feit dat ik vannacht zo'n nacht had dat ik plek nodig had om te slapen, en als je met 2 in een eenpersoonsbed ligt is dat niet vanzelfsprekend, waardoor ik dus slecht geslapen heb en nog vreselijk moe was en ik dus weer mijn ogen niet kon open houden tijdens de les verloskunde...
Dit weekend was leuk! Vrijdagavond was het dan eindelijk zover: het langverwachte tequila-feestje! Bacca en Ev had ik al veel te lang niet gezien, Dax onlangs nog maar ik kon nog een avondje in zijn aanwezigheid best wel aan :) 't Was ongeveer half 4 toen we in ons bed lagen, en om 10 na 8 maakte Dax mij alweer wakker om richting Antwerpen te rijden. Ik voelde me afschuwelijk geradbraakt, alsof ik alleen maar een uurtje in de zetel had liggen slapen, maar't was plezant!
Zaterdagmiddag kwam dan hoera, hoera!, mijn liefje weer naar hier, en zij heeft wat aan de pc gezeten en ik ben intussen schaamteloos in de zetel in slaap gevallen, en toen was ze zo heel lief om een deken over mij te komen leggen en tegen mijn mama en papa te zeggen dat ze stil moesten zijn toen ze thuis kwamen :)
Een fijne avond gehad, nog eens rustig alleen thuis met Stien, niet altijd even morantisch maar't heeft deugd gedaan, en meer details krijgen jullie toch niet :)
Zondag op tijd op, Stien weer gaan terug brengen naar Brasschaat, gegeten, en naar't stad, alwaar ik een half uur (maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik een kwartier te vroeg was) heb gewacht op Joeri om samen naar't toneel te gaan. Kartonnen Dozen. Niet slecht, de kalfslever blijft afschuwelijk degoutant enzo, maar al bij al een sjieke bewerking van het boek, en goed gespeeld.
Samen nog iets gaan drinken, en dan ik weer naar huis, alwaar mijn liefje en mijn ouders op mij zaten te wachten nadat ze samen een ijsje waren gaan eten in Den Draver. Voor zij die het niet kennen: daar krijg je schandalig grote ijscoupes waarmee je voor een week gegeten hebt :)
Toen kwam broertje voor het wekelijkse zondagavondse familie-eten en hebben we nog tv gekeken om vervolgens in ons bed te ploffen, om daar dan slecht te slapen :)
Maar dat fijne weekend is niet de enige reden dat ik blij ben! Stien heeft vandaag beslist dat ze geen 2 maanden (laat staan 4 zoals die onverlaat eigenlijk wilde) naar het buitenland gaat met een quasi volledig contactverbod (enkel open brieven toegelaten, tof zeg!), en dat maakt me best wel blij. Ik zou haar gigantisch hard missen, ik mis haar nu al als'k haar een week niet zie :)
En mijn ouders zijn de laatste tijd écht geweldig, en Frank, dat kan ik dus ook zeggen zonder dat ik me slecht voel ;). Ze gaan met Stien ijsjes eten, vinden het allemaal prima dat ze blijft slapen, zijn bezorgd om haar, echt beter dan ik ooit had durven dromen. Sommige dingen doen je ook gewoon beseffen dat je op je twee knieën mag gaan zitten dat je eigenlijk zo'n fijne ouders hebt, ook al vervloek je ze af en toe :)
Ook nog een hoeraatje voor mijn vrienden die nog steeds fantastisch zijn, en ik ben blij dat enkelen onder hen (ik noem geen namen hoor Kenneth ;)) mij een paar weken geleden uit mijn sociaal isolements-dipje gesleurd hebben. En ook blij dat er zijn die plots een smsje sturen omdat ze mij missen of een mailtje dat ze mij al zo lang niet meer gezien hebben. Always nice to feel loved, ook al is't een bende janetten ;)
Dit weekend heb ik trouwens voor het eerst in 4 jaar een WJNH-kaderweekend gemist, het EV startweekend (dat niet doorgaat maar zelfs als het zou doorgaan) laat ik ook aan me voorbij gaan, ik geloof dat het tijd is om een andere weg in te slaan...
Tot slot nog; morgen ga ik mijn theoretisch examen doen, en vanaf februari begin ik aan de praktische rij-opleiding, dus ik raad iedereen aan om toch goed uit te kijken op de openbare weg ;)
Update 21/11: Ik ben geslaagd voor het theorie-examen voor rijbewijs B, met 48/50. In tegenstelling tot mijn broer heb ik geen agent omver gereden (quote: "ik had niet gezien dat die met zijn arm omhoog stond"), enkel verkeerd geparkeerd en niet ingehaald waar het wel mocht.
Over enkele maanden (na de januari-examens) zit ik dus achter het stuur van een gemotoriseerd vierwielig voertuig, watch out!
Alles raakt op
Een burn out (bah, wat een vreselijk modewoord is me dat!) is het nog niet, maar ik geraak stilaan wel een beetje door mijn reserves heen vrees ik.
School, afwerken van het kamp, Stien, de RVB van EV, en nog een hoopje kleine dingetjes die allemaal samen wel wat gewicht in de schaal gooien.
Af en toe wordt het me wat teveel en wil ik alleen maar in bed kruipen met een boek of eens doorjanken. Meestal niet echt met een bepaalde reden, maar gewoon eens doorjanken.
Omdat ik met zoveel dingen bezig ben, letterlijk of gewoon in mijn hoofd wil ik meer dan ooit gewoon rustig thuis zijn 's avonds, waardoor ik mijn vrienden al weken niet meer gezien heb. Ook lichtjes irritant, maar'k heb er vaak gewoon de energie niet meer voor als ik 's avonds thuis kom.
't Zijn lange dagen op school, boeiend, dat wel, maar een dag van half 9 tot half 6 in de schoolbanken opletten gaat niet in je koude kleren zitten, en ik denk gewoon veel aan Stien.
En wanneer ik haar kan zien (in de praktijk enkel in het weekend) wil ik daar zoveel mogelijk quality time voor ons van maken, godzijdank heb ik schatten van ouders die dan discreet verdwijnen zodat we een paar uurtjes rustig onder ons tweetjes kunnen zijn.
Ik, sterk, rots in de branding, blijft wel overeind.
Maar het is gewoon zo vermoeiend...
